Decemberwens

Beste Sinterklaas,

Voordat u weer langs alle huizen gaat, wil ik graag dat u dit eerst leest. Misschien kunt u zich mij nog herinneren, ik heb vorig jaar geholpen in Laren. Ik had een oudroze fluwelen pak aan en zong zo vals op het bordes van de Prinsemarij dat u mij eventjes streng aankeek. Het pepernoten uitdelen en het zwaaien naar de Gooise kindertjes ging me beter af. En wat is dat toch leuk, al die blije gezichten. Ik zou dit jaar graag weer willen helpen, maar ik woon nu in het Zuid-Amerikaanse Ecuador en hier hebben ze nog nooit van u gehoord. Wel spreken ze uw moedertaal en hebben ze een historische band met uw thuisland. Er wonen dan ook een hoop Ecuadorianen in Spanje en nog zoveel meer zouden zich er graag willen vestigen.

Uiteraard heb ik hier uw levensverhaal aan een paar kinderen verteld, maar echt begrijpen doen ze onze Hollandse traditie niet. Uw spierwitte krulbaard is bijvoorbeeld al een vreemd fenomeen, want grijs haar komt hier zelfs op uw leeftijd weinig voor. Maar ook de gouden staf en het paard zijn uitzonderlijk. Oude mensen lopen met een houten stok en een paard moet je niet het dak opsturen, maar laten ploegen of sjouwen. Ook het zetten van een schoen is in hun ogen onnozel, want een wortel eet je toch zeker lekker zelf op? En dan zal je net zien dat dat paard ook nog eens je schoen meeneemt.
Het enige waar ze niet van opkijken zijn de cadeautjes. Ook al komen ze uit een vreemd pakhuis en worden ze overgebracht in een versierde stoomboot, waarna ze uiteindelijk in een stinkende zak via de schoorsteen in de huiskamer belanden; cadeautjes zijn cadeautjes. Daar worden kinderen blij van, waar ook ter wereld. Veel Ecuadoriaanse kinderen weten echter niet eens wat een speelgoedwinkel is, laat staan een verlanglijstje. Je maakt ze al erg blij met een ballon of een stuiterbal.

Ik heb gehoord dat de Sinterklaasbank ook dit jaar weer flink moet helpen zodat u geen huizen in het Gooi vergeet. Dat moet haast wel betekenen dat alle kindjes lief zijn. Hopelijk begint u bij die schoorstenen waar de cadeautjes niet als vanzelfsprekend met zakken tegelijk naar binnen vallen. Als u belooft daarna meteen door te stomen naar Ecuador, dan beloof ik u hier weer te helpen.

P.S. En vergeet vooral niet heel veel pepernoten mee te brengen.

(Column 13 ´Coreanne in Quito´, voor De Gooi- en Eemlander, november 2011)