Legging

Breedbeeld-tv’s, grote koelkasten, glimmende horloges en de nieuwste mobiele telefoons. De materialistische luxe van de westerse wereld dringt zich steeds meer op aan de Ecuadoriaanse bevolking. Gaan wij in Nederland juist terug naar de basics met een biologische maaltijd op een steigerhouten tafel, hier doen ketens als Kentucky Fried Chicken en de Pizza Hut erg goede zaken. Ze hebben het beste hout en het lekkerste eten van eigen grond, maar de meeste Ecuadorianen lijken toch een meerwaarde te hechten aan producten van overzee. Ook op straat gaan de mensen voor hip met veelal een namaakmerk. Maar ze gaan met hun sneakers en skinny jeans in ieder geval met de tijd mee.

Voor de gemiddelde toerist is dit niet het ideaalbeeld van een exotische trip naar een land in ontwikkeling, maar de plaatjes in de reisgidsen zijn ook in het echt te bewonderen. In het dorpje Otavalo kleden veel locals zich nog naar de authentieke klederdracht. Ze zijn zichtbaar beretrots op hun hagelwitte bloesjes met zelfgemaakte borduursels,fluwelen schoenen en ingevlochten haren. Dit dragen ze niet alleen op een dag als Koninginnedag, maar altijd, want hun culturele identiteit heeft niks met een koningshuis te maken. Dat ze daarna met de hele familie in de nieuwste Chinese terreinwagen stappen in plaats van op een paard, vertroebelt het romantische beeld van de westerse toeschouwer wel een beetje. Maar we kunnen het ze niet kwalijk nemen. De wereld verandert en zij hebben het volste recht om mee te doen.

Maar hoelang kunnen ze hun eigenwaarde en tradities nog behouden? In het binnenland zijn er indianenstammen, die al heel goed weten hoe de wereld in elkaar steekt. Want zodra er een bootje met toeristen aan land komt, ruilen ze snel hun spijkerbroek met Blackberry om voor een rieten rokje met peniskoker. En voor wat extra dollars willen ze ook nog wel een gek dansje doen, waarvan wij denken dat het eeuwenoud is. Ook maken de Ecuadorianen houten maskers van bijzondere koppen, maar je moet niet vragen naar de oorsprong of betekenis. De marketingstrategie is dat wij buitenlanders het mystiek vinden, maar bij hen komt het voor geen goud aan de muur.
Het enige wat gelukkig nog niet lijkt te zijn doorgedrongen, is het ’Barbie-complex’. Het begeerlijke maatje 36 wordt hier nauwelijks geambieerd. De vrouwen, hoe mollig ook, kennen geen schaamte, geen eierkoek of Sonja Bakker, alleen maar pure trots. Ze paraderen in volle glorie voorbij, zelfs in een nietsverhullende legging. Want ook die is in groten getale overgewaaid.

(Column 3 ´Coreanne in Quito´, voor De Gooi- en Eemlander, april 2011)