Carnaval

In Ecuador voel ik me behoorlijk veilig. Ik heb nooit veel geld op zak en mijn tas mogen ze zo meenemen, ook al heb ik die de afgelopen dagen juist ter bescherming boven mijn hoofd moeten houden. Niet omdat er eindelijk weer eens een beetje regen valt, maar omdat het bijna carnaval is. En dat betekent dat je op straat zo in een hinderlaag kunt lopen, oftewel een kogelregen van bloem, water, spuitschuim en soms ook eieren. De kunst is om iemand (en dat mag best een wildvreemde zijn...) eerst onder te plenzen en daarna in te smeren met bloem voor een extra lekker ´plakeffect´. De Ecuadoriaanse jongeren zijn er maar druk mee. Ze rennen met besmeurde schooluniformen en witbepoederde haren door de straten en niemand is veilig. In hun rugzakken zijn de schoolboeken verruild voor een paar pakken bloem. 

Bij carnaval denk ik normaal gesproken aan februari, Brabant en het katholieke geloof, maar ook aan een polonaise, ´lekker hossen´ en een paar metertjes bier. Op internet zag ik dat het volksfeest carnaval vele betekenissen heeft. Er wordt gesproken over een zogenaamde ´tijd van chaos´ en over een feest dat door uiteenlopende denkbeelden en religies overal ter wereld anders wordt gevierd. Het Braziliaanse carnaval met zijn bloedmooie danseressen is natuurlijk wereldberoemd, maar ook in buurland Bolivia wordt er gedanst op de ´Diablada´ (duivelsdans). In een ander buurland, Belgie, schijnen ze op ´Vette dinsdag´ met sinaasappels te gooien. Carnaval betekent ook het einde en het begin van een jaarlijkse cyclus, en ´losgaan´, want tijdens carnaval raken we alles - bij wijze van spreken - kwijt zodat we onze geconditioneerde patronen vrijlaten en onze ware natuur kunnen zien. Maar dan moeten we wel door een masker, schmink of een fopneus heen kijken natuurlijk.

Nu ben ik een groot voorstander van het loslaten van patronen, maar carnaval heb ik nooit echt leuk gevonden. Ik heb ooit eens een Peruaans mutsje opgezet, een Cubaanse sigaar in mijn mond gestoken en de polonaise gedaan, maar één keer Hollands carnaval was voor mij echt genoeg. In Ecuador worden de komende week ook optochten met praalwagens georganiseerd en ik heb gehoord dat er in een vallei een wild gevecht gaat plaatsvinden met modder uit een naastgelegen rivier. Ik weet nog niet of ik me hier aan durf te wagen, al klinkt het wel erg aantrekkelijk. Eerst maar even zo´n inzeepbeurt op straat afwachten. Die gaat er ongetwijfeld nog komen.

(Column 40 ´Coreanne in Quito´, voor De Gooi- en Eemlander, februari 2013)