Autogek

Bij het meer Yahuarcocha in de provincie Imbabura komen op zondag tientallen families samen voor een wandeling, bootje varen, het eten van een visje of een picknick. Rond het meer ligt een opvallend gladde weg die leuk is voor een soepel ritje, maar vooral om de auto eens goed te laten zien. Keek ik op Brink in Laren nog mijn ogen uit bij een Maserati of een Bentley, hier is de show verbluffender. De Ecuadorianen zijn dol op hun wagens. Ze worden gepimpt met gekleurde lampjes op de grill en achterbumper, met idiote toetergeluiden of verbreed door dikke banden tot ver buiten de wielkassen te plaatsen. En wie zijn automerk zat is, plakt er gewoon een nieuwe op zoals ’Lambourrini’, want niemand remt hier voor een spelfoutje. Voor een echt nieuw model sluiten sommige Ecuadorianen met alle liefde een flinke lening af, ook al slokt die maandelijks de helft van het salaris op. Maar wie rijdt, is hier de man.


Een ruig zondagsritje...

In de hoofdstad Quito is verkeer een hot item. Onlangs is de lasergun geintroduceerd en vorig jaar werd Pico y Placa ingevoerd, een systeem waarbij auto’s – afhankelijk van het laatste cijfer op de kentekenplaat - een dag in de week niet tijdens de spits de weg op mogen. Het lijkt de files te beperken, ook al gaan er geruchten dat rijke Ecuadorianen gewoon een tweede auto kopen. Want welke regel er ook wordt ingevoerd, er worden er tegelijkertijd net zoveel aan de laars gelapt. Bellen onder het rijden of stoppen op de snelweg voor een plasje of het bijvullen van de ruitensproeier is heel normaal. Net als rechts inhalen en rechts afslaan bij rood licht. In mijn stadje geeft verkeer uit noordelijke richting voorrang aan dat vanuit het zuiden en op rotondes zoek je het zelf maar uit. Ondanks het chaotische tafereel gaat het allemaal goed, maar voor deze Hollandse automobiliste, die blind vaart op een stopbord of haaientand, is er geen chocola van te maken. Gewoon doorkarren lijkt het beste.
Yahuarcocha stroomt aan het einde van de zondagmiddag weer leeg. De bootjes gaan naar de kant, kleedjes worden opgevouwd, prullenbakken volgepropt en de kinderen op de achterbank gezet. Een witte Toyota rijdt langzaam voorbij. Uit de openstaande achterklep steken vier bruine schoenen en twee kruintjes van gitzwart haar. Het wordt hoog tijd voor een nieuwe zeszitter, moet pa gedacht hebben.

(Column 2 ´Coreanne in Quito´, voor De Gooi- en Eemlander, april 2011)