Dollars
De rand, yen, rial, tala of de peso. Toen ik drie jaar geleden voor
het eerst in Ecuador was, verwachtte ik met een soortgelijke exotische munt te
moeten betalen, maar hier rekenen ze ´gewoon´ af met de Amerikaanse dollar.
Ecuador had ooit wel een eigen munt, de sucre, maar als gevolg van een
financiele crisis werd in 2000 besloten de dollar in te voeren. Ik heb hier nog
nooit een Ecuadoriaan over horen klagen, maar ze zullen er vast wel zijn, net
als in Nederland waar sommige mensen nog met weemoed terug verlangen naar de
gulden. Ikzelf mis alleen het gouden vijfje. Dat krikte een handje kleingeld
altijd zo verrassend lekker op.
Het is altijd wennen zo´n
andere munt. In het begin betaalde ik vaak met papiergeld zodat ik niet
tientallen muntjes hoefde om te draaien totdat ik de juiste had. En ik drukte zonder echt goed te kijken zo een paar
munten in de handen van een bedelaar. De muntjes zijn sowieso een apart
verhaal, want Ecuador gebruikt naast de Amerikaanse ook de eigen gedrukte
munten. Omrekenen doe ik inmiddels niet meer, maar wat vond ik alles
spotgoedkoop toen ik hier net was. Op koelkasten, tv´s, wasmachines en mobieltjes
zag ik prijskaartjes met zestig of zeventig dollar. Ik zag mezelf al nooit meer
afwassen, maar later merkte ik dat hier erg veel op afbetaling wordt gekocht.
De mogelijkheid om dingen op zo´n manier aan te schaffen, zie je bijvoorbeeld
terug wanneer er een gloednieuwe auto voor een krakkemikkig huisje staat
geparkeerd. Misschien zie ik het verkeerd - en hebben die mensen heus wel het
geld om een dure bolide te kopen - maar het is maar waar je je prioriteiten
legt.
Je kunt hier in Ecuador zowel
heel luxe als goedkoop leven. In de supermarkt kun je een bus geimporteerde
peperkorrels kopen voor zeventien dollar en prijzige pakken biologische koffie,
terwijl een driegangenmenu in een restaurant niet meer dan drie dollar kost en
voor een taxi in de stad moet je één dollar betalen. Als buitenlander loop je
wel de kans dat daar een muntje bovenop wordt geteld, want ik heb hier
onmiskenbaar een dollarteken op mijn voorhoofd staan. Zo zijn er soms (wildvreemde)
mensen die geld willen lenen en ook de bedelaars lijken me al te kennen. Want
écht kijken naar die muntjes doe ik nog steeds niet. Geld moet rollen toch?
(Column 34 ´Coreanne in Quito´, voor De Gooi- en Eemlander, november 2012)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten